Mam na imię Mateusz i na swoje 20. urodziny otrzymałem niezapomniany "prezent" - cukrzycę typu 1. W trakcie studiów trafiłem do szpitala z glikemią przekraczającą 400 mg/dL. Czułem się okropnie. Okazało się, że moja hemoglobina glikowana HBA1c% wyniosi aż 10,4% (dla porównania, u zdrowych osób wartość ta wynosi poniżej 6%). Lekarze natychmiast rozpoczęli leczenie, podając mi niezbędną insulinę, aby unormować poziom cukru we krwi. W trakcie pobytu w szpitalu nauczyłem się podstaw zarządzania cukrzycą: jak mierzyć poziom cukru, podawać insulinę, co jeść i jak radzić sobie w sytuacjach szczególnych. Zaledwie tydzień po diagnozie wróciłem do domu, w zupełnie nowej rzeczywistości. Wiedziałem jednak, że nie mogę się poddać.

Pomimo wyzwań wróciłem na studia i zdałem pierwszy egzamin z sesji. Kolejne lata poświęciłem na naukę i w końcu udało mi się ukończyć studia inżynierskie z informatyki. Byłem z siebie dumny. Następnie rozpocząłem studia magisterskie. Szukając tematu na pracę dyplomową, wpadłem na pomysł, aby wykorzystać dane, które codziennie i tak zbierał mój glukometr czy też sensor mierząc poziom cukru we krwi. Oprócz tego pisanie pracy dyplomowej na ten temat miało pomóc mi lepiej zrozumieć swoją chorobę.

Tak też zrobiłem. Zebrałem dane, przeanalizowałem je, a następnie napisałem pracę dyplomową, którą z sukcesem obroniłem. Po skończeniu studiów zauważyłem, że radzę sobie znacznie lepiej z cukrzycą. To doświadczenie zainspirowało mnie do pójścia o krok dalej. Postanowiłem wykorzystać swoją wiedzę i doświadczenie, aby stworzyć coś, co nie tylko mi pomoże w codziennych wyzwaniach związanych z cukrzycą, ale także innym osobom w podobnej sytuacji. Tak narodził się pomysł na aplikację Moja Glikemia.

Aplikacja Moja Glikemia to efekt mojej determinacji, wiedzy i doświadczeń. Dzięki niej każdy diabetyk może lepiej kontrolować swoją cukrzycę, pilnować diety i obserwować poziom cukru we krwi. Dziś jestem dumny z tego, że mogę dzielić się moim rozwiązaniem z innymi i pomagać im w codziennym leczeniu cukrzycy. Życie z cukrzycą nie musi być ograniczeniem - może być motywacją do działania i tworzenia lepszego jutra. Moja historia to dowód na to, że nawet najtrudniejsze wyzwania można pokonać, a z trudnych doświadczeń może narodzić się coś wspaniałego.